Φίστε φιστέ.
Ενύπνιο στόχαστρο
ζητεί ενύπαρξη.
Θάνατος αναγκαίος
σε ζωή τυχαία.
Εδάφιο σβησμένο
διαρρηγνύει εμέ.
Βραδυνή ομίχλη
προμηνύει φως.
Συσκευαστήριο
δεμάτων του αύριο.
Το αύριο ένα
χειροκρότημα που
ποτέ δεν έρχεται.
Στέκεται κινούμενο.
Ακλόνητο.
Τρεμάμενο. Εκεί. Μετά.
Γέφυρα ανούσια
σε χώρα χωρίς
χωρίσματα που
περιμένει εμάς
για να βρει
χρήση. Ώρα. Μπορείς.
Χλωμή ανάπαυση.
Η γλυκιά
καυκάσια προτιμά
τη σκόνη.
Ο μέγιστος
αριθμός συλλαβών
που δύναται να
αρθρώσει δεν
ξεπερνά τις
τρεις χιλιάδες ανά
μέρα. Δολοπλοκεί
αδιαλείπτως
υπέρ των άδολων.
Φλάουτο.
Αναπνέει ακόμα.
Μετά τη βάπτιση,
μετά το μπάνιο
στο σύμβολό τους.
Εμπνέει ακόμα.
Μετά τον έρωτα
που κάναμε, μετά
το γάμο, αλλά
και το χωρισμό
μας. Εμβαθύνει.
Έπαψε να πίνει
καφέ το πρωί.
Χρησιμοποιεί
τον καφέ ως σκιάχτρο
για το τώρα και
για το τότε. Το όταν
το φυλάει ακόμα
σαν άρωμα
στους ώμους.
Πεινάει. Αμφισβητεί.
Πλοιάριο ωρίμανσης
κοιτά παντού.
Παράθυρο ανύπαρκτο
στην έρημο.
Τα παιδιά σου
επιλέγουν τη θανή
ή εσέ. Συμφωνείτε
από κοινού να
ορίσετε τις
λέξεις που θα λέτε εδώ.
Εκεί. Μετά. Έστω.
Πισωδρομείς.
Έφτασες εκεί απ
'οπου ξεκίνησες.
Ή εκεί που
ξεκίνησε όλο αυτό.
Τώρα κάνεις
σπίτι σου το δρόμο.
