Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Κλικ.

Κλικ.

Κλικ, ως βίωμα γλυπτικής φωτομέτρησης. Κάτι μού έκανε κλικ: Σε ελάχιστους κάνει κλικ το πόσα κλικ κάνουν καθημερινά. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ελάχιστους καταμετρούν τα κλικ στατιστικά για ποσοτικές έρευνες και όχι για ποιοτικές. Λένε πως οι στατιστικολόγοι είναι αριστερεγκέφαλοι. Μοδάτα νέα: Μεγάλο ενδιαφέρον (πολλά κλικ γίνονται) τελευταία για το ότι δεν ισχύει ο χαρακτηρισμός των ανθρώπων με βάση την ανάπτυξη των ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Οι μόδες, οι τρόποι.

Σκεπτόμενος το κλικ παρατηρώ δύο τύπους: φωτογραφικά κλικ και υπολογιστικά κλικ. Υπολόγισα τον αριθμό με βάση τη φωτογραφική μου μνήμη. 
Τα φωτογραφικά κλικ απαθανατίζουν στιγμές και τις μετουσιώνουν σε μνήμες, είτε εγκεφάλων, είτε υπολογιστών. Στις μνήμες των εγκεφάλων οι στιγμές ανακαλούνται με κλικ που μας κάνουν κάποιες φωτογραφίες. Στις μνήμες των υπολογιστών μας ανακαλούμε στιγμές κάνοντας κλικ πάνω σε φωτογραφίες. Έχω μια συλλογή από παλιές φωτογραφίες στο πατάρι μου που δε θέλω να τις θυμάμαι. Ευτυχώς για μένα, τις τρων τα ποντίκια. Έχω μια επιλογή φωτογραφιών που θέλω να θυμάμαι και το ποντίκι μου με βοηθάει να τις ανακαλώ. Κλικ.

Ποντίκια ανασκαλεύουν μνήματα αθάνατης μνήμης.

Τα κλικ είναι αφαιρετικά. Είμαι αρκετά αφηρημένος όταν κάτι μου κάνει κλικ.

Τα φωτογραφικά κλικ αφαιρούν μια διάσταση από τον τρισδιάστατο κόσμο, αποθηκεύοντάς τον σε δύο διαστάσεις. 
Τα υπολογιστικά κλικ είναι μονοδιάστατες εγκάρσιες τομές σε δισδιάστατες οθόνες.
Τα φωτογραφικά μου κλικ είναι οι μέρες που θυμάμαι επειδή ήθελα να διαβάσω Χούσερλ, κι όμως έβλεπα τον κόσμο σαν μια μπουρμπουλήθρα έτοιμη να σπάσει (κλακ) μετά την τελειότητά της. Διάβασα Χούσερλ γιατί τράβηξα πολλές φωτογραφίες από εκείνες τις μέρες, υπάρχοντας σαν ιχνηλάτημα οπτικών γωνιών.
Τα υπολογιστικά μου κλικ είναι οι νύχτες που θυμάμαι μελετώντας Ντεκάρτ, κι όμως η διάσπαση (κλακ) προσοχής μου δημιουργούσε φούσκες σκέψεων πάνω από το κεφάλι μου. Διάβασα Ντεκάρτ γιατί τέντωσα πολύ τους συνειρμούς μου εκείνα τα βράδια, υπάρχοντας μέσα σε αλληλουχίες σκέψεων.

Τα φωτογραφικά κλικ ανταποκρίνονται στη συνθετική, φαντασιακή ιδιότητα του δεξιού εγκεφαλικού ημισφαιρίου. Φαντασία στην εξουσία. Δύναμη για θέληση. Δυνητικές πιθανότητες.
Τα υπολογιστικά κλικ ανταποκρίνονται στην αναλυτική, λογική ιδιότητα του αριστερού εγκεφαλικού ημισφαιρίου. Εξουσία στη φαντασία. Θέληση για δύναμη. Πιθανές δυνητικότητες.

Και τα δύο κλικ πλέουν στην διαλεκτική βεβαιότητας και αβεβαιότητας:
Στα φωτογραφικά κλικ μπορώ να πατήσω ένα κουμπί. Αν το πατήσω, επιβεβαιώνω μια από τις πολλαπλές πιθανότητες. Πριν κάνω το κλικ, μπορώ να εστιάσω και να φωτομετρήσω. Βλέπω διαθέσιμες ερμηνείες εκδοχών τις πραγματικότητας και επιλέγω μία κάνοντας κλικ.
Στα υπολογιστικά κλικ μπορώ να πατήσω δύο κουμπιά. Αν πατήσω το αριστερό, επιβεβαιώνω μία από τις πολλαπλές πιθανότητες. Αν πατήσω το δεξί κουμπί, μπορώ να δω τι μπορώ να κάνω με το αριστερό. Φωτομετρώ τις πιθανότητες, εστιάζω σε μία και κάνω κλικ, αν θέλω.
Από την αριστερή πλευρά ελέγχω τη μηχανή.
Από τη δεξιά πλευρά με ελέγχει η μηχανή.

Τα δύο ημισφαίρια ανταποκρίνονται το ένα στο άλλο και ο εγκέφαλος συντελεί τη μνήμη.
Μα τα όρια των ημισφαιρίων είναι ασαφή και η μνήμη θολώνει, οι νεκροί στα μνήματα αποσυντίθενται, η αποσύνθεση επέρχεται μετά τη σύνθεση, μετά την ανάλυση. Αναλυόμαστε στα συστατικά μας. Μας κάνει κάτι κλικ πλέον; Κάνουμε κλικ πλέον;
Μικρές μονάδες φορητής μνήμης (τα "κινητά μας τηλέφωνα") είναι ταυτόχρονα υπολογιστές και φωτογραφικές μηχανές. Μα δεν έχουν ούτε ποντίκια, μηδέ κλείστρα. Έχουν/είναι οθόνες αφής. Το είναι και το έχειν ενσωματώνονται εντός του άλλου, όπως οι εγκεφαλικοί μας πόλοι, όπως τα κλικ μας. Η μνήμη μας είναι σωματική πια. [...] το σώμα είναι/έχει το σήμα είναι/έχει το σημείο είναι/έχει το μνήμα είναι/έχει τη μνήμη είναι/έχει το σώμα είναι/έχει [...] Μας κάνουν κλικ συγκεκριμένοι σωματότυποι. Κάνουμε κλικ σε συγκεκριμένους σωματό-τυπους.

Οι τύποι των κλικ εξακολουθούν να είναι δύο (;). Κλικ που κάνουμε, κλικ που μάς κάνουν. Κλικ του έχειν και κλικ του είναι. Καθοριζόμαστε από ό,τι καθορίζουμε. Τα κλικ που κάνουμε μπορεί να μη μας κάνουν κλικ, αλλά ορίζουν τι είμαστε, ενίοτε και τι έχουμε. Τα κλικ που μάς κάνουν μπορεί να μη μάς κάνουν κλικ, αλλά ορίζουν το τι έχουμε, ενίοτε και τι είμαστε. Κλικ του φαίνεσθαι - είτε μάς φαίνεται Ντεμπορικό, είτε μάς φαίνεται Μπασλαρικό τούτο το φαίνεσθαι.

Τα κλικ μας είναι γλύπτες που ορίζουν τη μορφή μας. Με τα κλικ μας γινόμαστε γλύπτες και ορίζουμε μορφές. Τα κλικ μας είναι στιγμιαία τρισδιάστατα γλυπτά. Η σωματική μας μνήμη είναι στιγμές τριών διαστάσεων. Τεσσάρων διαστάσεων, συν τω προσθετικώ χρόνω. Πλην τω αφαιρετικώ χρόνω που θολώνει τις μνήμες και τα όρια.

Σώματα στιγμιαία, με στίγματα να απαθανατίζουν μνήμες.

Τα στίγματα που έχουμε είναι ό,τι έχουμε. Τα στίγματα που έχουμε είναι ό,τι είμαστε. Ό,τι έχουμε είναι ό,τι είμαστε. Μού κάνει κλικ αυτό. "Μάλλον δεν το 'χω ρε".
Μού κάνει κλικ και μού αφήνει ένα στίγμα κεφαλαιοκρατίας (Το εν-κεφάλι στην εξουσία, καπιταλισμός, capo, κεφάλι, κεφαλάκι, καπάκι, καπότα, λογική στην εξουσία. Capito?).

Τα κλικ μας είναι στίγματα. Είτε κλικ πάνω σε επιφάνειες υπολογιστών, είτε επιφανειακά στίγματα, στο δέρμα μας. 
Ο καπιταλισμός ως σχιζοφρένεια δούλευε σε δύο πόλους:
Πρώτος: Μάς δούλευε με επιδερμικό, επιφανειακό τρόπο, τερατώδη, με τεράστιες επιφάνειες, δισδιάστατες αφίσες, τηλεοπτικές οθόνες παθητικότητας.
Δεύτερος: Δουλεύαμε γι' αυτόν με γραμμικό, γεωμετρικό τρόπο, ακολουθώντας πολιτικές γραμμές, γραμμές εργοστασιακές, ιεραρχικές γραμμές μονοδιάστατης σκέψης.
Δεν αντιλαμβανόμασταν πως δουλεύουμε για κάτι που μάς δουλεύει. Λειτουργώντας επιδερμικά, δουλεύαμε τους εαυτούς μας. Δε μάς έκανε κλικ κάτι στην όλη διαδικασία. Τώρα που είδαμε και αναγνωρίσαμε τα στίγματα που άφησε η κεφαλαιοκρατία στο σώμα μας, κάτι μάς έκανε κλικ. Είναι το κεφάλι πάνω από την καρδιά;

Ο καπιταλισμός μάς έκανε κλικ κατευθύνσεων, πάλι δύο τύποι, που επικράτησε ναι λέγονται στοπ, στοπ αριστερά, στοπ δεξιά, στοπ φωτομέτρησης, ανάλυσης, τρία στοπ δεξιά και η φωτογραφία βγαίνει μαύρη, τρία στοπ αριστερά και η φωτογραφία καίγεται. Παράτα το manual και βάλτο στο αυτόματο. (Για όποιο ον ξέρει τα βασικά της φωτογραφίας και του αυτοματισμού των υπολογιστών).

Η αυτόματη φωτομέτρηση είναι απολίτικη. Δεν έχει πόλους, δεν έχει πόλεις, δεν έχει πολιτική. Δεν έχει πόλους ενδιαφέροντος, δεν έχει πόλεις αόρατες, δεν έχει πολιτική άμεση. Δεν έχει διπολικότητες, δεν έχει πολέμους, δεν έχει σχιζοφρένεια, δεν έχει καπιταλισμό, δεν έχει κεφάλαιο, δεν έχει χρήμα στις τσέπες, δεν έχει κεφάλι, δεν έχει εγκέφαλο, έχει χάσει τα μυαλά της, βρήκε το σώμα (hardware, DSLR). Δεν κάνουμε κλικ πλέον, εκτός αν είναι κατ' επιλογήν κλικ. Χρησιμοποιούμε περισσότερο απτικές μεθόδους για να ανασκαλέψουμε τις μνήμες μας. Τα ενδιά-μεσα ποντίκια αντικαθίστανται από οθόνες αφής. Τα κλικ μας είναι πλέον ά-μεσα και σωματικά.

Είμαστε σώματα, αυτόματες φωτομετρήσεις ο ένας του άλλου, κάνουμε κλικ σε ό,τι μας κάνει κλικ. Γινόμαστε ό,τι κάνουμε, κάνουμε ό,τι γινόμαστε. Γινόμαστε μη-μετρήσιμα σωματικά κλικ (κλακ). Είμαστε τα αμέτρητα κλικ που κάνουμε καθημερινά. Είμαστε τα κλικ της βιωματικής αναρχίας. Και αυτό μού κάνει κλικ.